بالابان های سالم

جلوگیری از آسپرژیلوسیس

بیماری آسپرژیلوسیس در بیمارستان مخصوص به پرندگان شکاری بوسیله ی یک آزمایش  داخلی و بدون ضرر یعنی آندوسکوپی قابل تشخیص است.
بیماری آسپرژیلوسیس در بیمارستان مخصوص به پرندگان شکاری بوسیله ی یک آزمایش داخلی و بدون ضرر یعنی آندوسکوپی قابل تشخیص است.

این بیماری در میان پرندگان شکاری رایج بوده واغلب منجر به مرگ پرنده در اسارت می شود.نشانه های آن شامل نفس کشیدن های سنگین، خوب پرواز نکردن ، استفراغ متناوب، کاهش اشتها، کاهش وزن و مدفوع سبز رنگ می باشند. آسپرژیلوسیس زمانی رخ می دهد که پرنده هاگ قارچ هایی را که در هوا و خاک پراکنده اند را استنشاق کند. هاگ قارچ ها به ریه رسیده و ایجاد بیماری می کند. آسپرژیلوسیس چنانچه در مراحل اولیه تشخیص داده شود قابل درمان است اما درمان آن ساده و آسان نیست. بنابراین منطق آنست که پرنده ی جدید از لحاظ آسپرژیلوسیس مورد آزمایش و بررسی قرار گیرد. اگر چنانچه گمان می کنید که پرنده ی شما از آسپرژیلوسیس رنج می برد بلافاصله به دامپزشک خود مراجعه نمایید.

پرندگان شکاری در اغلب اوقات سال در معرض خطر آسپرژیلوسیس هستند بخصوص زمانی که مریض، ضعیف و یا تحت فشار و استرس هستند. استرس می تواند ناشی از قرارگرفتن در اتاق تاریک، مرطوب و یا گرم همراه با گرد و غبار و عدم وجود جریان هوا به میزان کافی و همچنین افزایش تمرینات بدون دریافت وعده غذایی کافی و یا سفرهای طولانی مدت و مخصوصا همراه با تغییرات آب و هوایی باشد.

برای جلوگیری از آسپرژیلوسیس، پرنده خود را در محلی تمیز وبدون استرس نگهداشته ،او را با رژیمی متنوع شامل استخوان، پر و خز(پوست) تغذیه کرده و همچنین هیچگاه پرنده سالم و بیمار را در یک محل نگهداری نکنید.

بررسی سراتوسپیکیولوم

همچنین یک دامپزشک حرفه ای با نمونه برداری از کیسه هوای پرنده (ریه)  توسط آندوسکوپی میتواند وجود تخم کرم ریه را تشخیص دهد.
همچنین یک دامپزشک حرفه ای با نمونه برداری از کیسه هوای پرنده (ریه) توسط آندوسکوپی میتواند وجود تخم کرم ریه را تشخیص دهد.

یکی از بیماری های عمده در خاورمیانه هجوم کرم دستگاه تنفسی، معروف به سراتواسپیکیولوم، به ریه ها ست. این کرم ها در مناطق نیمه گرمسیری و گرمسیری بسیار رایج اند واغلب بالابان های وحشی در کشورهای مبدا تولدشان به آنها مبتلا شده اند. منشا این کرم ها ، سوسک هایی است که توسط بالابانها از روی زمین خورده شده یا توسط حیواناتی که توسط آنها شکار میشوند، بلعیده شده اند. لارو این کرم ها از شکم حرکت کرده و به سمت ریه ها می رود و می تواند به شکل ماکارونی رشد کرده و بالغ شود و تا حدود 20 سانتی متر هم برسد.

اگر تعداد این کرم ها کم باشد ممکن است نشانه ی مشهودی عارض نگردد اما تعداد زیادی از آنها می تواند منجر به بروز مشکلات تنفسی، استفراغ، عملکرد ضعیف در پرواز و بیماری های خطرناکی در ریه شود. از آنجا که این کرم ها هیچگونه تخمی در مدفوع پرنده ندارند، تشخیص دادن آنها بسیار سخت خواهد بود.بهترین روش تشخیص این کرم ها آندوسکوپی بوده که یک روش رایج و ایمن جهت آزمودن سلامت داخلی پرنده است. اگر چنانچه کرم ها وجود داشته باشند، در یک زمان می توان همه ی انها را برداشت.قرص ها یی که جهت درمان مصرف میشوند باید با دقت استفاده شوند زیرا کرم های مرده چنانچه با آندوسکوپی برداشته نشوند، می توانند همچنان بیماری زا باشند .

غلبه بر میخچه

میخچه باید توسط بازدار مورد توجه قرارگیرد و قبل از اینکه بدتر از انچه در پای این پرنده وجود دارد شود، مورد مداوا قرار گیرد.
میخچه باید توسط بازدار مورد توجه قرارگیرد و قبل از اینکه بدتر از انچه در پای این پرنده وجود دارد شود، مورد مداوا قرار گیرد.

میخچه التهاب کف پا همراه با تورم و ایجاد آبسه بوده که در اثر فشار می تواند دردناک شود. موارد شدید می توانند منجر به آسیب دیدن پوست، ماهیچه ، تاندون و استخوان پای پرنده ی شکاری شوند. درد می تواند منجر به آن شود که پرنده پایش را بالا نگه داشته، هنگام راه رفتن لنگان لنگان رفته و یا حتی بروی سینه بخوابد. حتی ممکن است قادر به پنجه کردن شکار هم نباشد. موضع آسیب دیده ممکن است داغ، بادکرده و قرمز با خال های ریز، پوسته پوسته های درشت یا حتی زخم های سر باز در کف پا بوده که مخصوصا هنگام لمس کردن آن، پرنده پایش را بالا نگه می دارد.

عوامل مختلفی در ایجاد میخچه دخیل بوده که شامل کمبود تحرک، نشیمن و تغذیه نا مناسب می باشد. باکتری موضع را مورد هجوم قرار داده و باعث زخم بستر می شود. برای جلوگیری از آسیب جدی، بسیار مهم است که به محض مشاهده ی علائم میخچه پرنده ی خود را به کلینیک منتقل کنید.

 
نشیمن گاهی با رویه ی نرم مثل این میتواند مانع از بروز میخچه شود.
نشیمن گاهی با رویه ی نرم مثل این میتواند مانع از بروز میخچه شود.

به هرجهت، بهترین روش پیشگیری است. پس :

• با بلند کردن انگشت وسط ، پاهای پرنده را بر روی نشیمن روزانه اش چک کرده و با پماد مناسب ماساژداده و ناخن هایی را که بیش از حد رشد کرده اند را با کمک دامپزشک کوتاه کنید.

• در تغذیه از یک رژیم متنوع شامل تمام حیوانات (جوندگان، پرندگان کوچک) همراه با پر و استخوان استفاده کنید.

• از انجام تمرینات کافی در طول فصل شکار و پرواز در فضایی ازاد بدون بستن به نشیمن گاه در فصل پرریزی، مطمئن شده و از نشیمن های مختلف با سطوح سخت غیر یکنواخت و همچنین چمن مصنوعی مخصوص استفاده نمایید.